Durumu perspektife oturtmak için film, Batı Şeria’daki Masafer Yatta köyünün sakinlerinin neredeyse yavaş çekimde sürekli ve sistematik bir şekilde yok edilmesini belgeliyor. İsrail hükümetinin gönderdiği askerler evleri yıkıyor ve içinde yaşayanları sınır dışı ediyor. Basel Adra, yıllarını olup bitenleri anlatarak ve kendisine neler olduğunu kendi kendine anlatarak geçirmiş Filistinli bir aktivist. Orada yaşıyor. Ta ki bir gün karşı taraftan gelen Yahudi gazeteci Yuval Abraham ile tanışana kadar. Bu noktadan sonra Hiçbir Başka Ülke, sahte ahlakçılık ve küçümseyici jestler olmadan, abartılı ve düpedüz bir vahşetle, ikisinin hikayesini anlatırken, aynı zamanda başlarına gelenleri de anlatıyor. Açıklık ve bağlılık neredeyse dayanılmaz suçluluk duygusu kadar önemlidir. Seyircinin başka bir şey olduğunu söylemiştik.
“Bence,” diyor Yuval, “yalnızca birkaç kişiyi etkileyen yerel bir tarihle karşı karşıya kalsaydık her şeyin faydasız olurdu. Aslında orada yaşananlar hepimizi etkiliyor çünkü adaletsizlik evrenseldir ya da öyle olmalıdır. Egzersiz Hükümetimin yapmaya çalıştığı şey sapkınlıktır. Bu, diğer insanları insanlıktan çıkarmakla ilgilidir, böylece sonunda onlara ne olacağı bizim için önemli olmaz çünkü onlar sizin gibi değiller ve kendinizin onlarda yansıdığını göremiyorsunuz. Duraklat. “Benim durumum ve Basel bundan daha eşitsiz olamazdı. İki farklı hukuk sisteminde yaşıyoruz. Ben özgürce hareket edebiliyorum, istediğim zaman onu ziyaret edebiliyorum ama o, askeri işgal altında yaşadığı için beni ziyaret edemiyor. Bizim için bu temel bir direniş meselesi: “İnsan hakları örgütlerinin apartheid olarak adlandırdığı aramızdaki aşırı eşitsizliğe rağmen, eşitlik ve adaletin olduğu bir gelecek için birlikte çalışmaya devam edebilir miyiz? Peki bu sorunun cevabı bizim ve dünyadaki herhangi biri için geçerli mi?
“Başka Ülke Yok” ekranda güncel haberlerin aciliyetiyle ilerliyor, ancak ilerledikçe gözü durdurma şekli daha çok zamansız, belki de kötülüğün peşinde koşmaya karşı efsanevi direniş hikayelerine benziyor. kuşatılmış şehrin sakinleri. Bu sadece bir drama ve parçalanmış hayatların hikayesi değil, aynı zamanda sonsuz saygınlığın ayrıntılı bir hikayesi. Basel, “Biz direniyoruz. Bunu uzun süredir yapıyoruz. Ancak diaspora büyüyor. Geçen yıl onlarca aile üyesi, silahlı Yahudi yerleşimcilerin saldırıları nedeniyle altı topluluğu terk etmek zorunda kaldı. Ordu, “Yerleşimci şiddeti ve yerleşim inşası gibi yıkım da aynı hızla artıyor. Onlar için Gazze’de yaşananlar bir fırsat. Hiçbir engel olmadan takip etmek ve harekete geçmek için her zamankinden daha meşru hissediyorlar.”
